زینب (س) در سال 6 هجرت سال صلح حدیبیه چشم بر جهان هستی گذارد. زهرا (س) فرزند را به نزد امیرمؤمنان (ع) برد تا نامی برای ایشان انتخاب کند. امام (ع) فرمودند: من از رسول خدا (ص) پیشی نمی‌گیرم. صبر می‌کنیم تا پیامبر (ص) از سفر بازگردند. سه روز بعد رسول اکرم (ص) به خانه فاطمه (س) مهمان گشت. حضرت (ص) دست به آسمان برداشت و فرمود: من در نامگذاری کودک بر خدای تعالی پیشی نمی‌گیرم. در این هنگام جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند تبارک و تعالی می‌فرمایند: سمّ هذه الموعوده زینب، فقد اختار الله لها هذا الاسم ...
نام این نوزاد را زینب بگذار زیرا خدا این نام را برگزیده است.
پیامبر (ص) نوزاد را در آغوش گرفت؛ اشک، پهنای صورتش را پوشاند.
فاطمه (س) پرسید: پدر چرا گریه می‌کنی؟ حضرت (ص) پاسخ داد: دخترم فاطمه بدان که بعد از وفات من و تو، این دخترت به بلایا و مصایب صعب و دشواری دچار خواهد شد.

صبر را مفهوم معنا زینب (س) استصبر را مفهوم معنا زینب (س) است
کعبه غمهای دنیا زینب (س) است
چون حسین(ع) است آفتاب شهر عشق
ماهتاب عالم آرا زینب (س) است

حاج ملا سلطانعلى، که از جمله عابدان و زاهدان بود، مى گوید:
در خواب به محضر مبارک امام زمان (ع) مشرف شدم ، عرض کردم : مولاى من ! آنچه در زیارت ناحیه مقدسه ذکر شده است که فَلَاندبَنَّکَ صَباحاً وَ مَساءً وَ لَاَبکِیَّنَ عَینُک بَدَلَ الدُموعِ دَماً صحیح است؟
فرمود: آرى!
گفتم: آن مصیبتى که در سوگ آن، به جاى اشک خون گریه مى‌کنید، کدام است؟ آن مصیبت على اکبر است؟
فرمود: نه! اگر على اکبر زنده بود، او هم در این مصیبت، خون گریه مى‌کرد!
گفتم : آیا مقصود مصیبت حضرت عباس (ع) است؟
فرمود: نه! بلکه اگر حضرت عباس هم در قید حیات بود، او نیز در این مصیبت خون گریه مى‌کرد!
عرض کردم: آیا مصیبت حضرت سیدالشهداء (ع) است؟
فرمود: نه! اگر حضرت سید الشهداء (ع) هم بود، در این مصیبت خون گریه مى‌کرد!
پرسیدم: پس این کدام مصیبت است؟ 
   فرمود: 
     مصیبت اسیری عمه‌ام زینب (س) است.
  

نوشته شده توسط : خادم الحسین در تاریخ دوشنبه 86 مرداد 8 ساعت 2:43 عصر

نظرات دیگران [ نظر]

 
مختصری از زندگی امام علی علیه السلام

حضرت علی علیه السلام بنابر مشهور، روز سیزدهم ماه رجب، سى سال بعد از عام الفیل، در شهر مکه معظّمه، در میان کعبه الهى دیده به جهان گشود و با نور طلعتش، جهانى تاریک را روشنائى بخشید.

در اولین مرحله‌اى که حضرت رسول صلوات الله علیه، قنداقه این نوزاد مبارک را از مادرش تحویل گرفت، نوزاد با زبان فصیح خواند:

"بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤمِنُونَ الَّذینَ فى صَلوتِهِمْ خاشِعُونَ..." (سوره مؤمنون/ آیه 1) ؛ به نام خداوندى که بخشنده و مهربان است، همانا آن مؤمنینى که در هنگام به جا آوردن نماز، خاشع باشند؛ رستگار و سعادتمند خواهند بود.

حضرت محمّد صلّى الله علیه و آله در مقابل، به او فرمود: یا على! بدان که مؤمنین به وسیله تو رستگار خواهند شد.

نام: على (نام آن حضرت به عنوان علىّ مرتضى به ترتیب حروف أبجد: 110، 1450 مى‌باشد.) " سَلام اللهِ علیهِ یَوم وُلِدَ، وَ یَوم استُشهدَ و یَوم یُبعثُ حیّا. "

کنیه: ابوتراب، ابو الائمّه، ابوالحسن و ... .

لقب: امیرالمؤمنین، یعسوب الدّین، یعسوب المؤمنین، قائد الغرُّ المحجَّلین، امام المتّقین، سیّد الاوصیاء، اسدالله، مرتضى، حیدر، أَنزع، قَضْم، وصىّ، ولىّ و ... .

پدر: عمران عبدمناف معروف به ابوطالب.

مادر: فاطمه بنت اسد، نوه هاشم، اولین زن هاشمیه‌اى که با مرد هاشمى، ابوطالب ازدواج کرد؛ و چون در پرورش حضرت رسول دخالت داشت، حضرت او را به عنوان مادر خطاب مى‌نمود.

نسبت امام على بن ابى طالب، با سى واسطه همانند رسول گرامى اسلام، به حضرت آدم صلوات الله علیهم مى‌رسد.

نقش انگشتر: حضرت داراى چهار انگشتر بوده است، که بر هر کدام نقش مخصوصى حکّ شده بود.

دربان آن حضرت را سلمان فارسى و قنبر نام برده‌اند. 
        
                                
ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : خادم الحسین در تاریخ شنبه 86 مرداد 6 ساعت 12:0 عصر

نظرات دیگران [ نظر]